Yıllar önce bir gül açtı yeryüzünde,adını Aydagül koydular.Yıllar yılları kovaladı o gül serpildi büyüdü. Annesinin bu dünyadaki, yaşama gayesi, tutunacagı dalı, sırdaşı,arkadaşı ,dostu oldu.Bu gün bir yaş daha büyüdü o çiçek ve annesi ona şöyle seslendi; Her gün bitiminde yeni birşeyler öğreniyorsan,ömrün sana vazgeçilmez dostlar kazandırıyorsa,sabaha gülerek açabiliyorsan gözlerini ve yüzündeki gülüşü doyasıya yaşayabilmişsen ,büyüdügüne üzülme! Bırak, günler sende iz bıraksın.Bembeyaz yağan kar,ne yaşanmışsa yaşansın örter geçmişin izlerini, hatalarını.. Yeter ki; yarının bugünü aratmasın. Unutma;Güneşimizde ,dolunayımız da içimizdedir,yeterki hiçbir şeyi olduğu gibi kabullenme,direnme gücünü kaybetme. Hayat, yaşama cesareti olanları sever çünkü, Umutsuzluğun grisi,siyahı hiçbir zaman seni sarmasın. Bulutsuz olsun gökyüzün. Benim için çok değerlisin... çünkü; senden bir tane daha yok bu dünyada....
                  İyiki varsın Canım Kızımm. 
        
  DOĞUM GÜNÜN KUTLU OLSUN